هرکس در زندگی فلسفه خاص خودش را دارد .یکی دنبال دلش می رود . یکی پی منطق و استدلال و چه بسیار آنهایی که وقتی پوسته روزگارشان را که می شکافی جز هیچ نصیب ندارند . پوچ پوچ . صفر صفر . خالی خالی .
زندگی حیف است ... زندگی یک باراست ... زندگی کوتاه است ... زندگی پروازاست ... زندگی مال توست پرنده مردنی ! متعلق به وجود خاص «تو» . با همه داشته ها و نداشته هایت . با همه احساست . عقلت . و ... خواسته هایت . تمام هستی ات . زیبایی هایش را خوب بشنو . ببین . بچش و ... رها شو . تردید نکن . «انسان» حقیقت دارد . این بزرگترین فلسفه آفرینش است ... .
نظرات شما عزیزان: