چهارده – بالاخره ساعت دو ، روز سوم خرداد سال 1361 اعلام کردند خرمشهر آزاد شده . چه کسی می توانست حال و هوای ما را از شنیدن این خبر درک کند...همه یکدیگر را بغل کرده واز خوشحالی گریه می کردند.مردم ... به ما تبریک می گفتند. ...همه از شادی این خبر کارشان را رها کرده بودند وبه خیابانها آمده بودند.همه جا پر از هیاهو و سر وصدا شده بود ...تهران غلغله بود ...مردم شیرینی و شربت پخش می کردند. ماشینها چراغهایشان را روشن کرده و بوق می زدند. خیلی از مردم پرچم جمهوری اسلامی را در دست گرفته و تکان می دادند. در آن لحظات یاد شهدا برایمان مرورمی شد... حال وهوای خاصی بود که به زبان نمی آمد...در عملیات بیت المقدس خیلی از بچه های خرمشهری شهید شده بودند...
آن روز که با دا به خرمشهر رفتیم ، روز خیلی بدی بود. وقتی توی کوچه ها و ویرانه ها راه می رفتیم این شعر که بعد از فتح خرمشهر در مسجد خوانده شده بود در ذهنم مرور می شد :
یاران چه غریبانه ، رفتند از این خانه هم سوخته شمع جان ،هم سوخته پروانه
بشکسته سبوهامان ،خون است به دلهامان فریاد و فغان دارد دردی کش میخانه
هر سوی نظر کردم ، هر کوی گذر کردم خاکستر و خون دیدم ویرانه به ویرانه
افتاده سری سویی ، گلگون شده گیسویی دیگر نبود دستی تا موی کند شانه
تا سر به بدن باشد ، این جامه کفن باشد فریاد اباذرها ره بسته به بیگانه
لبخند سروری کو؟ سرمستی و شوری کو؟ هم کوزه نگون گشته،هم ریخته پیمانه
آتش شده در خرمن ، وای من و وای من از خانه نشان دارد خاکستر کاشانه
ای وای که یارانم ، گلهای بهارانم رفتند از این خانه ، رفتند غریبانه
امروز، هفتصد صفحه تمام شد.
نظرات شما عزیزان:
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
تبادل لینک هوشمند