امشب بالاخره پس از مدتی کم کاری و دوری از نوشتن بالاخره فرصتی دست داد تا دوباره سر انگشتی به صفحه کلید برسانم ( و یا بگذارم ) و بتوانم چیزکهایی بنویسم . راستش موقعی که موضوع پایان نامه ام را انتخاب کردم نمی دانستم که ادم وقتی اساسی با موضوعی درگیر و رو به رو می شود بتواند اینهمه مطلب یاد بگیرد . منظورم از مطب آن چیزی که توی کتابها ومقالات نوشته شده و من برای انجام تحقیق به آنها مراجعه کردم نیست بلکه مراد این است که طی کار چیزهایی می فهمی و می آموزی که چه بسا ارزششان از نتیجه ی عمل و منابع مورد مراجعه ات اگر بیشتر نباشد کمتر هم نیست . بررسی عناصر داستانی در کتاب دا شاید موضوع خوبی باشد اما برای من اصل قابل تامل خود عناصر داستانی است که حالا خیلی هم مهمتر شده است . کتابها و نویسنده های منبعی من،آراء متفاوت و نظرات ناقصی داشته و اکثرا برپایه منابع غربی نوشته شده اند . وحدت رویه مشخصی ندارند و در واقع هر کسی ساز خودش را زده است . از کس خاصی نام نمی برم اما برای من خواننده که اکنون عطش و تمرکز دانشخواهی ام به دلیل موضوع درسی ام بالا زده ، ماخذ مناسبی پیدا نشده است . انچه در مورد عناصر داستانی آموخته و دریافته ام ملقمه ای است از همه ی اینها و نه کلی سودمند از یکانشان .(در اینجا لازم به ذکر است که بگویم بهترین و سازمان یافنه ترین اطلاعات را از ویکی پدیا گرفتم) . بنابراین درس مهمی که در ابتدا عنوان کردم این است که ای کاش به جای یافتن عناصر داستانی در کتاب دا ، آنها را در داستان ایرانی *پیدا می کردم چرا که کاری است که جایش بسیار در ادبیات داستانی ماخالی می باشد.
*مرحوم حسین حداد کتاب بررسی عناصر داستانی در داستان ایرانی را با جمع آوری ۱۶ مقاله از افراد صاحب نظر انجام داه است اما آنچه مد نظر من است یک کار واحد و کامل ایرانی مارکدار (ببخشید نشاندار ) است.
نظرات شما عزیزان:
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
تبادل لینک هوشمند